Runy – czyli alfabet runiczny jest zbiorem znaków, za pomocą którego tekst zapisywały ludy germańskie. Czasami tą nazwą określa się również pismo, występujące na pozostałościach po ludach tureckich czy Madziarach. Runy stosuje się w rytuałach magicznych. Warto dodać, że runa jest staronordyckim słowem. Tłumaczy się je jako tajemnicę. Alfabet ma 24 litery i od zawsze znajdował zastosowanie w różnorakich magicznych obrzędach. Laikowi nie jest łatwo zrozumieć, co oznaczają kształty liter.
Runy przypisuje się też kulturze Wikingów, którzy mieli kontakt z zachodnimi krajami, gdyż organizowali łupieżcze wyprawy. Jednak to nie wyjaśnia tego, że pismo funkcjonowało w Europie, gdyż już wcześniej stosowano je na tym kontynencie. Już wtedy runy nie były używane w taki sposób, w jaki używa się zwykłego alfabetu. Przypisywano im magiczne właściwości. Kiedy runy zaczęto używać tak, jak się używa alfabetu, mało kto traktował go jako magiczny.
Runy a kultura popularna
Runy są motywem bardzo często wykorzystywanym w literaturze fantasy. John Tolkien posunął się do tego, że stworzył własną wersję alfabetu runicznego. Nazwał go Cirth. Istnieje też grupa ludzi należących do ruchu New Age, wedle których runy oddziałują na zasadzie promieniowania swoją formą. Wedle tej teorii każdy ze znaków runicznych odpowiada duchowej energii pochodzącej wprost z kosmosu. Istnieją też osoby, które wierzą, że runy mają wpływ na podświadomość, uaktywniają możliwości, które bez ich wpływu nie są dostępne. Uważają, że dzięki nim można modelować osobowość. Eliminować niepożądane cechy i wzmacniać, a nawet tworzyć takie, które są przydatne.
Runy – sens i znaczenie
Wedle ezoterycznych przekazów wszechświat składa się z rozmaitych form energii. Owe energie różnią się między sobą. Poprzez te różnice i ich łączenie buduje się tak zwany archetyp zależności, który cały czas przechodzi przemianę. Znak runiczny jest wzorem konkretnej energii. Na to nieścisłe, baśniowe wręcz wyjaśnienie znaczenia run zwrócił uwagę naukowiec, psychiatra i psychoanalityk Carl Gustaw Jung, który pokazał perspektywę, wedle której można naukowo i antropologicznie patrzeć na tradycję run. Moment, w którym dana energia się demonstruje we wszechświecie, określił mianem synchroniczności. Jest to powód, dla którego zdarzenia, które w sposób logiczny trudno byłoby ze sobą połączyć, mogą mieć ze sobą wiele wspólnego. Takich powiązań nie można obserwować tak po prostu. Trzeba dysponować odpowiednim kluczem, narzędziem, z którego skorzysta podświadomość. Tym kluczem dla niektórych jest pismo runiczne.
Znaczenie przykładowych znaków runicznych
Tak zwane fehu oznacza urodzaj, płodność, a także harmonię. Ten znak ma związek z powodzeniem, szczęściem, z wszystkim tym, co oznacza dostatek w życiu. W szczególności wiąże się go z urodzajem i z cennymi kruszcami. Zapowiada bogactwo, ale należy też zwrócić uwagę na jego ostrzegawcze działanie. Przestrzega przed impasem, brakiem czujności i popadaniem w samozadowolenie i zachwyt.
Tak zwany uruz symbolizuje moc, siłę i energię. Odnosi się do pełnego wigoru bawoła, który wymaga silnej ręki, kogoś, kto będzie potrafił nad nim panować. Tylko ktoś taki będzie mógł w pełni korzystać z jego możliwości. W stanie energii, którą daje ten znak nie są straszne przeciwności losu i stres. Wręcz przeciwnie, będą mobilizować.
Thrus to siła, dobra, radosna nowina. Ponadto znak oznacza też namysł i jednoczesne uspokojenie gonitwy myśli. Nie ma znaczenia jaki jest cel, w każdej sytuacji należy zachować koncentrację i spokój. Ta runa bywa określana bramą. Zanim się przez nią przejdzie, trzeba się doprowadzić do ładu.
